Schrijfster Aaf Brandt Corstius woont met haar man Gijs, twee kinderen en hun twee katten in de Watergraafsmeer, Amsterdam-Oost. Ieder seizoen geeft ze ons een inkijkje in het reilen en zeilen van haar buurt.
Het duurde een paar zomers voordat ik echt begreep dat het oude Nederlandse adagium – zomers, lentes, herfsten en winters zijn hier hetzelfde, altijd je warme trui en de regenjas paraathouden – niet meer klopte. Zomers zijn warm. Heet. Superheet. We moeten ermee dealen. De wintertrui kan opgeborgen tot diep in oktober. En terwijl ik als kind dat opgroeide in Amsterdam alleen bij hoge uitzondering een rillerig tripje naar Het Buitenbad maakte – dat was in die tijd voor mij vooral Het De Mirandabad – is het buiten zwemmen nu aan de orde van de dag. En dan niet in een zwembad, maar in het water van de stad. Want ook dat is veranderd: waar stadse wateren vroeger een vergaarbak van fietskrotten, ratten en vuilnis waren, zijn ze dat vast nog steeds (niet aan denken als je zwemt, echt niet doen), máár: het water is veel schoner geworden. Ik snap ook niet hoe dat kan, maar ik geniet ervan. Inmiddels is het in gesprekken over natuurzwemwater niet meer het onderwerp dát je erin kunt zwemmen, maar meer waar je zwemt, en daarin zijn dan weer diverse scenes te onderkennen. Bij mij in Oost bijvoorbeeld, zwemmen in het Nieuwe Diep van die mensen met wetsuits en boeien en watersokken en een serieuze blik: de lange afstandszwemmers. Dan heb je de kinderen, die ervan houden om via de roestige ‘glijbanen’ de Weespertrekvaart in te glijden, en even verderop aan de weidse Weesperzijde heb je twintigers in minibikini die hun eigen Ibiza aan de Amstel spelen, compleet met drank, drugs en duikjes nemen. Zelf laveer tussen deze groepen door, maar ik vind het vooral zo ongekend fijn dat ik op een warme dag, als ik al uren zit te stoven achter mijn laptop, binnen vijf minuten een handdoek kan pakken, op de fiets kan springen en me zonder gêne, want iedereen doet het, in de dichtstbijzijnde rivier, gracht, vijver of trekvaart kan laten zakken. Dat is ook leuk: dat waar je ook wandelt of fietst er nu altijd, gewoon langs de rand van de weg of middenin het park, doodnormale mensen in zwemkleding staan – ze drogen zich net af, wringen net hun haar uit, ze babbelen over de temperatuur van het water. Je vergeet dat je in de stad woont, maar waant je in een soort Friesland, waar je in elke sloot kunt springen en allerlei meren fris en fruitig voorhanden zijn. Maar dan dus op een plek waar je na het zwemmen ook nog een hippe troebele oranje biologische wijn kunt drinken op een terras, en vervolgens naar de bioscoop kunt gaan. In je bikini met een jurk eroverheen.
Om in contact te komen met je buurt, kunt je inloggen op www.nextdoor.nl. Wil op de hoogte blijven van de ontwikkelingen binnen Nextdoor en meer buurtverhalen uit andere dorpen of steden lezen, volg dan deze blogpagina of @Nextdoor (NL) op Facebook
Plaats een reactie