Op de elfde dag van de ramadan zijn we te gast bij Lâtife. Ze is geboren in Turkije, maar kwam naar Leiden toen ze een klein meisje was. Ze groeide op in de buurt waar ze nu, na verschillende verhuizingen in Leiden, opnieuw woont: New Leyden West. Haar knusse woonkamer bevindt zich op de eerste verdieping en wordt verrijkt door de schilderijen die ze heeft gemaakt en een grote hoeveelheid stekjes. “Deze stekjes geef ik weg, plant ik in mijn eigen volkstuin of zet ik uiteindelijk in de potten in mijn tuin. Ik vind het heel leuk om hiermee bezig te zijn”, vertelt Lâtife, terwijl ze ons haar tuin laat zien dat een zonnig verlengstuk is van haar huiskamer.
Ramadan tijdens de coronapandemie
Lâtife woont alleen, haar man is helaas overleden en haar zoon is het huis uit. Gelukkig woont hij, net als haar 90-jarige moeder en 3 zussen, wel in de buurt. Het alleen wonen tijdens ramadan heeft twee kanten vertelt ze: “Aan de ene kant mis ik de gezelligheid. İk kan en durf op dit moment geen vrienden uit te nodigen voor de iftar-maaltijd en normaal ga ik vaak naar de moskee waar ik vrienden en familie ontmoet en waar ik ook bestuurslid ben. Aan de andere kant geeft het me ook de kans om echt met mijn geloof bezig te zijn en niet afgeleid te worden. Ik leer enorm veel over de Islam, ik lees heel veel boeken en heb zo ontdekt hoe de Islam in de praktijk écht geleefd moet worden. Dit zorgt voor veel rust in mijn leven”.
Beheersen, geduld en dankbaarheid
We nemen plaats op de bank, waarop Lâtife vertelt wat ramadan voor haar betekent. Naast haar ligt een tasbih, een kralenketting die moslims gebruiken tijdens het opdragen van het gebed. Er zitten 99 kralen aan, die Lâtife één voor één aanraakt tijdens het gebed. Dit doet ze 10 keer en om de tel niet kwijt te raken legt ze na iedere keer een losse kraal in een bakje.
“Ramadan betekent voor mij liefdadigheidsmaand, een maand om gul te zijn richting armen. Het gaat niet over jezelf belonen met lekker eten na een dag vasten, maar juist over het denken aan mensen die dit niet hebben. Je moet dankbaar zijn aan Allah en bidden dat armen iedere dag eten hebben om hun lege maag te vullen. Om die reden heb ik Stichting Ilim opgericht, waarmee ik via donaties van mensen uit mijn omgeving arme gezinnen in Turkije ondersteun. Ik wil nog veel meer voor kinderen doen die dit nodig hebben, maar mijn budget is nog niet voldoende om dit waar te kunnen maken. Ramadan leert mij om te beheersen en geduldig te zijn. Het maakt me bewuster en laat me dankbaar zijn voor wat we hebben.”
“Wacht niet tot je uitgenodigd wordt, kom elke dag bij ons eten”
Lâtife staat met haar stichting voor veel armen in Turkije klaar. Minder bewust contact is er met mensen in haar buurt die in armoede leven. “Waarschijnlijk komt dit, omdat ik niet weet hoe buren reageren. Ik ben denk ik bang dat er verkeerd op gereageerd wordt. Daarom wil ik ook veel over mijn geloof delen en vertellen, dit zorgt voor acceptatie.” Dit contact met andere moslims in de wijk is er wel veel. “Mijn buurvrouw, wiens tuin aan die van mij grenst, voelt als een zus. Ik ben altijd welkom bij haar. Tijdens Sahur, de ochtendmaaltijd, eet ik meestal cruesli en een boterham. Voor mezelf kook ik niet uitgebreid, voor mijn gasten doe ik dat wel, dit is wat het geloof me ook leert. Mijn buurvrouw zegt ook altijd ‘wacht niet tot je uitgenodigd wordt, kom elke dag bij ons eten’, dit krijgen we mee vanuit de Islam. Ik schuif regelmatig bij haar aan en dat is heel gezellig.”
Terwijl we afscheid nemen voor haar huis voegt ze nog toe: “Door corona kijken mensen wel meer naar elkaar om, ook onbekenden. Dit is precies wat de Islam wil. Dat is dan weer het positieve van de pandemie. Eigenlijk moeten we dat altijd en het hele jaar door doen, toch?”
Wil je meer lezen over ramadan? Iedere vrijdag tijdens de ramadan delen we het verhaal van een buur:
Dank je wel voor je verhaal Lâtife. Heel mooi. Zelf heb ik een andere religie (christen) maar het zou heerlijk zijn als we veel meer onze verhalen met elkaar zouden delen in plaats van elkaar proberen te overtuigen. Heel inspirerend!
Hoi Josefine.
Ik ben helemaal met je eens dat wij onze verhalen met elkaar delen. Dit zorgt ervoor dat mensen met verschillende culturen achtergrond elkaar begrijpen, delen samen zijn. Zo kunnen we een aangename sfeer creëren in de hele wereld.